NXT-adviseur Eva werkt momenteel aan de verbetering van de BHV-organisatie bij één van onze opdrachtgevers. In deze blog lezen we over haar ervaring en inzichten naar aanleiding van een BHV-oefening, die over meer gaat dan een brand blussen.
Ik kijk naar de mensen om me heen: een ploegleider, hoofd BHV, complexbeheerder, manager integrale veiligheid, een faculteitssecretaris en enkele andere BHV-betrokkenen. Het lijkt een bij elkaar geraapt groepje, maar dat is precies wat we nodig hebben vandaag. Deze BHV-oefening heeft niet per se als doel om een fantastische Bhv’er te worden, maar is er juist op gericht om op een andere manier kennis te maken, elkaars kwaliteiten te leren kennen en het belang van samenwerking te ervaren. Daarnaast willen we met elkaar inventariseren wat er nodig is om de BHV-organisatie te verbeteren.
De oefening zelf loopt voorspoedig: er is aandacht voor rolverdeling, er wordt vrij snel in kaart gebracht wat er moet gebeuren wanneer er brand ontstaat en er komt een vlotte samenwerking op gang. Na de oefening is het tijd voor evaluatie. “Ik wist niet dat jij zoveel van brand weet!” roept iemand uit de groep. Eén van de aanwezigen blijkt ook in zijn vrije tijd veel met BHV bezig te zijn. Zoals vaak gebeurt bij dit soort oefeningen, ontdekken we talenten binnen de organisatie die eerder nog niet aan de oppervlakte zijn gekomen. De sfeer zit er goed in en tijdens de evaluatie concluderen we met elkaar dat Bhv’ers beter moeten worden gefaciliteerd. Wanneer de betrokkenen de locatie verlaten, hoor ik dat er hier en daar nog wat ervaringen worden gedeeld en er afspraken worden gemaakt om eens bij elkaar langs te gaan.
Vandaag word ik eraan herinnerd hoe simpel het eigenlijk kan zijn: breng mensen bij elkaar, laat ze met elkaar praten of werken, en er ontstaat iets! Tegelijkertijd bedenk ik me dat het vooral simpel lijkt, maar in de praktijk lastig vorm krijgt. We zien in organisaties dat het verleidelijk is om in je dagelijks werk hetzelfde te blijven doen, naar dezelfde plekken in een gebouw te gaan en dezelfde mensen op te zoeken. Het laten ontstaan van de dialoog gebeurt meestal niet vanzelf. Daarbij is het op voorhand ook vaak onduidelijk wat het eventueel oplevert. Waarom moeten we met deze groep bij elkaar komen? Kunnen we niet direct aan de slag? Dialoog vraagt om vertraging, waardoor het verspilling lijkt. Maar vertraging kan ook voor iets nieuws zorgen. Je weet alleen van tevoren niet wat. Dat maakt de dialoog simpel in zijn vorm, maar complex in de uitvoering en het begrijpen van de waarde voor je organisatie.
Bij onze opdrachtgevers proberen we daarom ruimte te creëren voor de dialoog en deze te faciliteren. Even niet op de automatisch piloot vaart maken, maar uitzoomen, om je heen kijken en het gesprek aan gaan met onbekenden. Op de korte termijn zal er misschien weinig resultaat zichtbaar zijn, maar op de langere termijn draagt het bij aan het lerend vermogen van zowel teams als individuen. Vandaag bleek dat een BHV-oefening een prima werkvorm is om die dialoog te laten ontstaan, eentje op te onthouden dus!
