In deze blog vertelt NXT-adviseur Eva over haar ervaringen tijdens een stilte retraite. In een wereld waar we met z’n allen van alles organiseren, analyseren en opnieuw organiseren, kan stilte soms verhelderende inzichten geven. Eva vertelt:
Ik heb mezelf als persoon op deze wereld vier dagen vakantie gegeven. Vier dagen hoefde dit lichaam niets: niet te praten, niets te bereiken. Ik ben op sesshin geweest, een stilte retraite vanuit de zentraditie. Wat dat mij heeft gebracht? Tja, een ervaring zonder woorden in woorden vatten… Ik ga een poging doen.
De zenleer fascineert mij: down to earth en alomvattend tegelijk. Ik mediteer en was benieuwd hoe ik vier dagen zenretraite zou ervaren. ‘Vakantie voor mezelf’ noemde ik het, maar het vergde wel concentratie. Tien keer mediteren, een beetje door de tuin lopen, dharmales (les over het zenpad), yoga en heerlijk eten. Zo zag mijn dag er vier dagen achter elkaar uit. Omdat je ‘niets’ doet, worden gedachten en handelen voor een groot deel uit elkaar getrokken. Je ervaart, zonder hierop te (kunnen) reageren. Zonder iets te doen, voel je je leven.
Verschillende gedachten kwamen langs:
…september wordt druk. Ik moet goed vooruit blijven kijken.
…wat maak ik mij soms druk wat anderen over mij denken. Alle bomen, vogels die overvliegen, dieren die rondlopen maakt het helemaal niet uit hoe ik me gedraag (behalve m’n voetafdruk natuurlijk). Alleen door de mens, één soort, laat ik me uit t veld slaan? Ook raar eigenlijk.
… wat een gekke boel is dit eigenlijk ook: 26 (welvarende) mensen sluiten zich af van de buitenwereld om vier dagen stil te zitten. Hebben we dit nodig om ons leven te leven? Of is dit juist het leven? Mijn lichaam, mijn ervaring, is dit het? Niet meer en niet minder.
Ik voelde mijn leven in je lijf.
We leerden over ‘wuwei’, een begrip uit het daoïsme: hoe te doen wat er gedaan moet worden. In het Chinees heeft het een karakter van mensen die een grote open plek in het bos maken. Iets omhakken om een gastvrije ruimte te creëren waar nieuwe dingen kunnen groeien en bloeien. De gedachte: door tegelijkertijd los te laten, toe te laten en je over te laten, kun je doen wat nodig is om elke situatie tot bloei te brengen. Aansprekend vind ik dat. Hoe leef ik mijn leven? Hoe creëer ik meer ruimte tussen mijn ‘bomen’ om vrij te handelen? Hoe ga ik om met mezelf en met anderen? Fascinerend toch dat mensen hier al ideeën over hadden voor de jaartelling? En hoe zou de wereld eruit zien als we zo zouden leven?
Twee flarden van mijn ervaring tijdens de vier dagen. Met wat ga ik naar huis? Een hoop aantekeningen van eigen gedachtenspinsels en kennis van het daoïsme. Met dankbaarheid dat ik dit leven heb gekregen en blijheid dat ik zo het leven mag voelen. Met moed en inspiratie om te blijven oefenen vrij te handelen. Zonder te veel te willen, al een oefening op zich voor mij ;). En tja, eigenlijk had je erbij moeten zijn!
