Workshops, cursussen, trainingen. Allemaal bronnen van informatie, inspiratie en confrontatie met je zelf. Ik voelde aan mezelf dat ik meer nodig had, iets dat niet overdraagbaar is. Iets dat je moet ervaren. Iets wilds.
Ja, er was een behoefte om dichter bij mezelf te komen. Ja ik wilde graag iets groots doen om trots op te zijn. En nee, een maand in een klooster is me niet op het lijf geschreven. Ik wilde graag iets spannends doen. Iets avontuurlijks. Iets wat zowel tot verrukking als confrontatie zou kunnen leiden. Boven alles wilde ik ontdekken, de wijde wereld intrekken. Mijn partner? Die dacht daar net zo over! Gelukkig kreeg ik binnen GalanNXT de ruimte om er even tussenuit te gaan.
In zes maanden trokken we van Amsterdam naar Kaapstad. Op een motor, met een zijspan. Absoluut de grootste onderneming die we ooit gedaan hebben. De spannendste. De meest confronterende. Vijfentwintigduizend kilometers hebben ons ervaringen gebracht die we op voorhand niet hadden kunnen verzinnen.
Oog in oog met een kudde olifanten
Zo voelden we ons enorm kwetsbaar toen we in Sudan met uitdrogingsverschijnselen stilstonden op een verlaten stuk van de weg midden in de Sahara. In Egypte explodeerde mijn verantwoordelijkheidsgevoel toen ik het zijspan niet kon repareren na een pechgeval. In Botswana gierde de angst door ons heen toen we oog in oog stonden met een kudde olifanten.
Toen zou ik het niet zeggen, maar nu weet ik dat dit soort ervaringen zowel bittere als zoete ingrediënten zijn voor persoonlijke groei. Ik heb moeten volharden in hachelijke situaties, teleurstellingen moeten verwerken terwijl we nergens heen konden, moeten communiceren met prachtige mensen die uit een andere wereld lijken te komen, om moeten gaan met extreme emoties en me staande moeten houden tussen culturen die anders zijn dan onze westerse. Maar bovenal heb ik mogen proeven aan de zoete genoegdoening die het bereiken van de mooiste plekken op aarde met zich meebrengt. Zó mooi dat het je voorstellingsvermogen bijna te boven gaat.
Hoe ik als professional gegroeid ben? Daar kan ik de vinger nog niet op leggen. Dat ik als persoon gegroeid ben, dat voel ik aan alles. Ik merk dat ik letterlijk steviger in mijn schoenen sta. Dat ik meer innerlijke rust ervaar en daardoor minder snel van de wijs raak door gebeurtenissen om me heen. Dat ik beter in staat ben om boven situaties te staan en daardoor meer ruimte heb om details uit het hier en nu in me op te nemen. Dat ik beter aan kan voelen wat voor mezelf belangrijk is, en me minder laat leiden door wat anderen belangrijk vinden. Door gesprekken met vrienden en collega’s vallen steeds meer van dit soort puzzelstukjes op hun plek. In komende periode zal duidelijk worden hoe ik die groei in kan zetten in mijn rol als adviseur.
Eerlijk gezegd zat er wel een laagje stof op mijn drive om weer aan de slag te gaan. Een welkomstborrel, een bos bloemen en een taart met de door ons gereden route waren een goede start. De energie van het team, een nieuwe collega en een hele reeks aan potentiele collega’s maken mij zeker weer enthousiast.
