Per 1 augustus heb ik mijn schoolrugzak ingeruild voor een serieuze aktetas en ben ik officieel student-af. Ik mag GalanNXT mijn eerste ‘echte’ werkgever noemen en fulltime aan de slag. De wereld aan mijn voeten, het begin van de carrière ladder. Een van de lessen die ik de afgelopen tijd heb geleerd wil ik graag met je delen.

Zo ongeveer vijf jaar geleden mailde ik, met enige aarzeling, iemand die ik via anderen wel kende maar zelf nog nooit had gesproken. Ik wilde hem graag eens beter leren kennen en vroeg of ik bij hem mocht komen eten. Hij destijds preses van een kerk met 3000 leden, ik voorzitter van een jeugdclub met 50 jongeren. Hij directeur van een groot succesvol bedrijf, ik teamleider in een supermarkt. Wellicht begrijp je nu mijn aarzeling. De reactie was positief en na een heerlijk 3-gangen kennismakingsdiner hebben we, tot op heden, leuk contact.

Wie niet waagt, wie niet wint

Vorig jaar december kwamen we elkaar weer eens tegen en raakten we aan de praat over een stage bij een adviesbureau die ik ambieerde. Hij wist nog wel iemand die me verder zou kunnen helpen. Zo kwam ik in contact met Femke de Vaere, een ervaren organisatieadviseur en associé van de Galan Groep, die mij adviseerde om het bij GalanNXT (onderdeel van de Galan Groep) te proberen. Van het één kwam het ander en een stageplek bij de Galan Groep was een feit.

Nu, vanaf augustus 2018, ben ik in dienst getreden bij GalanNXT. Dat een, voor mij, gewaagd mailtje tot dit kon leiden, had ik vijf jaar geleden nooit kunnen bedenken. Dat brengt mij tot de les die ik de afgelopen tijd wel geleerd heb: wie niet waagt, wie niet wint. Of zoals het levensmotto van mijn opa was: In ‘gaan’ ligt de zegen.

Tim van der Meij