NXT Zomerblogs – editie 2023, nummer 1 t/m 6
De zomer is begonnen! De spits is minder druk, de agenda’s worden leger en het kwik stijgt door. Voor de één is de zomer de ideale tijd voor reflectie en ontspanning, of juist voor verbouwing, verhuizing of zwangerschapsverlof. Eén ding is zeker: de NXT zomer is niet saai!
NXT Zomerblog ‘Orde & Chaos’ – nr. 1 van 6
Een aantal jaar geleden was ik in India. Een land dat je nou niet als eerste associeert met ontspannen en of een serene rust. Een gemiddelde zondagochtend in New Delhi is drukker dan onze drukste avondspits op een glibberige winterdag. En na een bezoek aan de lokale markt was het bij elk kraampje toch ook een beetje spannend of ik de rest van de middag op de wc zou doorbrengen.
Toch heeft die reis me ook een hoop inzichten gebracht. Want naast het land van de smog, armoede en tierende tuktuks, is het ook het land van het boeddhisme en de yoga filosofie.
Laat ik het vervoer en de tuktuks als voorbeeld gebruiken. Ik was het keurig geordende Nederlandse verkeer gewend: rijbanen, richtingaanwijzers en trajectcontroles om onze eeuwige haast te beteugelen. Die principes konden direct overboord zodra ik in India het verkeer betrad.
Les 1: rijbanen zijn onhandig en kosten ruimte. Het ontbreken van rijbanen, levert veel extra ruimte op. En waar ruimte is, daar ga je. Een mooie ondernemende gedachte. Les 2: energie stop je niet in snelheid, maar in toeteren. Handig, want zo weet iedereen dat jij eraan komt. Wel zorgen dat je de hardste toeter hebt, om overstemming te voorkomen. Les 3: haast is niet handig. Het enige dat het je oplevert is stress. Het verkeer (en jij dus ook) gaat zoals het gaat. Wat je het beste kan doen: meebewegen op de golf.
En juist die laatste les, is er een waar we nog veel van kunnen leren hier. Ik denk er nog geregeld aan terug als ik weer eens haast heb. Het is vast herkenbaar dat juist op het moment dat je haast hebt, alle stoplichten op rood staan. Mijn mindset bepaalt hoe ik naar de wereld kijk op dat moment.
En hoe meer ik ‘verkramp’, hoe minder goed ik juist kan meebewegen. Door anders naar de dingen te kijken, ontstaat er zowel fysiek als mentaal veel meer ruimte. De automobilist of fietser naast me is misschien helemaal niet zo’n maniak als ik op dat moment denk. Ik geef dat oordeel vanuit mijn eigen beleving op dat moment.
Probeer het de komende week eens uit zodra je je zonnebril opzet. Kijk er eens door naar jezelf: hoe zit je op de fiets of in de auto? Zwarte zaterdag richting Frankrijk lijkt me een mooi moment.
P.S. En oké, niet iedereen is zen in het verkeer in India. Ik kwam dit mooie artikel tegen over hoe de regering in Mumbai probeert de toeteroverlast te verminderen. Interessant als je van gedragsverandering houdt! In India toeteren voor het stoplicht? Dan blijft het langer rood | RTL Nieuws
Fijne zomer!
Barbara Versteeg
Adviseur GalanNXT & gedragsveranderaar
NXT Zomerblog ‘Inschattingsfout’ – nr. 2 van 6
Inschattingsfout zomervakantie en files
Op maandag 10 juli stapte ik vol goede moed de auto in, op weg naar kantoor. Omdat het de eerste officiële vakantiedag was van de regio midden, verheugde ik mij op een lege weg en soepel ritje zonder obstakels. Ik was dan ook op zijn zachts gezegd verwonderd, toen ik om 11:00 uur in een grootse file op de A1 richting Baarn belandde.
Menig auto was bepakt en bezakt: aha, vakantieverkeer! Een beetje jammer, maar niks aan te doen. Om het gemak wat te vergroten en dan ook maar in vakantiestemming de tijd door te brengen heb ik de muziekzender gewisseld naar vakantie-zomer deuntjes en de auto in de ‘ondersteun mij maximaal’ modus ingesteld.
Na jaren met veel genot in een Toyota Aigo rond te hebben gereden heeft mijn partner uiteindelijk zijn zin gekregen bij de vervolgauto. Een iets groter model voorzien van lane assistant, cruise control en afstand detectie tot mijn voorganger. Ik voel me de koning te rijk en moet eerlijk bekennen: het is een genot om zo te rijden.
Zo, nu maar zien hoe lang het gaat duren. Met een vertraging die ik normaalgesproken gedurende spitstijd bij mijn reistijd op kan tellen, kwam ik aan op kantoor. Even mentaal schakelen, kopje koffie halen in de keuken en dan naar de ruimte die ik gereserveerd had.
De ruimte waar ik mij had voorgenomen te gaan werken, had een goede zomerse temperatuur en was niet helemaal geschikt om langere tijd gefocust na te kunnen denken. Dan maar in de centrale ruimte op de zolder waar de airco aangezet kan worden.
Vol goede moed stapte ik aan het einde van de middag, na een verder goede werkdag met interessante overleggen en het afmaken en versturen van een einddocument voor een klant, tevreden weer in de auto. De hoeveelheid auto’s bij het invoegen op de doorgaande weg verbaasde mij wederom. Tot mijn grote ergernis was de hoeveelheid file op de weg SCHRIKBAREND!.
Mij traag als een slak vooruit bewegend richting huis, kwam ik op een gegeven moment bij Schiphol zelfs tot volledige stilstand. Grote rookwolken staken op boven de weg, gevolgd door politie, werkverkeersvrachtauto’s en een brandweerauto met zwaailicht en sirene. Na ruim een kwartier, m.i. toch best snel, kwam er weer beweging in de zaak en reed ik al snel langs een volledig uitgebrand autokarkas. Heel blij dat het niet mijn auto is/was, vervolgde ik mijn weg en al snel kwam ik thuis waar ik direct voor een warme maaltijd aan tafel kon aanschuiven.
Het leven van de adviseur zit vol verrassingen, het is aan jou hoe je hier vervolgens mee omgaat. Wat ik heb geleerd: de eerste week van de zomervakantie is absoluut geen garantie voor lege wegen én het blijft natuurlijk het beste om niet met de auto van A naar B te willen.
Veel vakantieplezier!
Marit Timmers
Adviseur | trekker GalanNXT
NXT Zomerblog ‘Happy Trails’ – nr. 3 van 6
Vorig jaar rond deze tijd was ik onderweg naar Nepal. Na een maand hard werken en sparen was het eindelijk tijd om zelf te ontdekken waar iedereen het steeds over had: de cultuur, de mensen en de bergen. Na 14 uur in het vliegtuig, landde ik in het ó zó vredige en serene Kathmandu. Laat ik stellen: dankzij mijn slechte voorbereiding dacht ik dat het vredig zou zijn. Zodra ik een stap buiten het vliegveld zette, besefte ik dat ik mijn verwachtingen direct moest bijschakelen aan wat zich daar voordeed. De combinatie van wierook, kruiden, open riolen en uitlaatgassen zal ik niet snel vergeten. Laat staan de chaos, vechtende honden en de kleine aardbevingen ‘s nachts.
Na enkele onrustige dagen was het tijd om de stad te verlaten en de bergen in te trekken. De rust van de rest van Nepal overviel me zodra we de bus instapten en het centrum achter ons lieten. De chaos van de stad maakte plaats voor prachtige groene valleien, heerlijke wegrestaurantjes en vriendelijke bevolking.
Na een dag reizen was het tijd om aan onze twee weken durende wandeltocht te beginnen. Het letterlijke hoogtepunt was de ‘Thorong La’ bergpas, met een uitdagende klim naar 5.416 meter; we begonnen op slechts 1000 meter. De eerste paar dagen waren nog niet erg steil, maar vooral de hitte vereiste veel aandacht van mijn ademhaling. De welverdiende pauzes in lokale dorpjes waren fijne momenten om even bij te tanken. Als ik er even doorheen zat, deelde de gids een uitspraak die mij nog altijd bij is gebleven: “Happy Trails, Luuk!” Hij moedigde me aan om ook te genieten van de reis, hoe moeilijk, steil of uitdagend het ook was. Deze woorden droeg ik bij me gedurende de rest van de tocht. We staken rivieren over, liepen door bossen, langs valleien en kregen te maken met een steeds kouder wordende atmosfeer.
Ik stond nu niet alleen stil bij de schoonheid en het gemak van de route op het moment dat het goed ging, ik leerde ook stil te staan bij de uitputting en de ontberingen op momenten dat het zwaar was. Zelfs met weinig zuurstof en de laatste restjes energie die ik had, genoot ik steeds meer van het moment: Happy Trails. Deze ervaring leerde mij lessen die ik zowel in mijn persoonlijke, als professionele leven bij me zal dragen.
In mei ben ik gestart bij GalanNXT. Een spannende ervaring, maar ook één die me veel energie geeft. In het begin was ik vooral bezig met kennismaken en ontdekken hoe het bedrijf precies werkt. Ik ga steeds beter begrijpen wat voor werkzaamheden we doen. Nu kijk ik ook meer beschouwend: wat gebeurt hier eigenlijk? Wat is onze en mijn rol? Hoe kan ik een waardevolle bijdrage leveren aan onze opdrachtgevers?
De weg is soms makkelijk, soms moeilijk, niet altijd duidelijk en soms bovenal verwarrend. Mijn collega’s zijn mijn spreekwoordelijke gidsen in de bergen. Ik vind het fijn om mijn reis te delen en daar samen op te reflecteren. Bij het terugblikken denk ik nog steeds aan mijn bergwandeling. Ik sta stil bij de momenten die zich voordoen, hoe moeilijk of gemakkelijk ze soms ook lijken. Eén ding is zeker, ik ben nog lang niet bij het ‘Thorong La’ van de Galan Groep, maar ik ga de route met enthousiasme en passie tegemoet: Happy Trails!
Luuk Beekman
Adviseur GalanNXT
NXT Zomerblog ‘Aftellen – nr. 4 van 6’
Aftellen…
Ken je dat? De laatste dagen voor je vakantie zijn aangebroken. Je bent de laatste dingen op orde aan het brengen om alles zo goed mogelijk achter te laten. De laatste weken waren druk, een sprint. En nu, tijdens die laatste dagen ben je ondertussen ook je tas aan het inpakken: ofwel `s avonds alvast alle kleren bij elkaar aan het zoeken of tussen de bedrijven door aan het bedenken dat je eigenlijk ook nog even langs de drogist moet voor zonnebrand. Het aftellen is begonnen: de vakantie begint bijna!
Aftellen…
Die laatste dagen voor de vakantie kende ik. Uitkijkend naar het moment om de rugzak op mijn rug te nemen en al lopend een ander tempo aan te nemen. Op avontuur én genieten van de kleine dingen. Aftellen totdat de vakantie begint.
Aftellen…
Het kan blijkbaar ook anders. Het aftellen begon voor mij deze zomer niet dagen, maar al minstens zes weken van tevoren. Er waren zelfs tussentijdse piketpaaltjes waar ik naartoe leefde: een laatste fysieke sessie, de afronding van een opdracht. En waar je anders het aftellen redelijk op jezelf doet, kreeg ik nu ook al weken van tevoren de vraag: hoe lang moet je nog?
Hoe kon het ook anders met een zichtbaar groeiende buik. Stapje voor stapje komt het namelijk dichterbij… mijn vakantie deze zomer: oftewel de aftrap voor mijn zwangerschapsverlof.
Dat ik zo bezig zou zijn met aftellen, had ik zes maanden geleden nog niet kunnen geloven. Naïef als ik was, dacht ik zelfs ‘wat moet ik met zoveel verloftijd – 16 weken is lang!’ en ‘ik werk zo lang mogelijk door’. Maar langzaam deden de hormonen (en de ongemakken) hun werk. Enkele maanden geleden had ik er namelijk nog moeite mee dat mijn ontwikkeling in het werk op een lager pitje stond. Groeien, nieuwe dingen uitproberen en mezelf een beetje stretchen in het werk zijn belangrijk voor mij. Niet voor niets heb ik voor GalanNXT gekozen met haar steile leercurve.
Toch begon zes weken terug mijn hoofd naar iets anders te staan. Ik wilde me zo langzaamaan volledig gaan focussen op de kleine in mijn buik en de voorbereiding daarop. Aandacht voor de bijzondere groei die je als vrouw doormaakt. Om het kleintje straks in alle rust te kunnen verwelkomen.
En nu zijn de weken geen weken meer en ben ik net als jullie aan het aftellen in dagen. Nog 5, 4, 3, 2, 1… naar een tijd vol nieuw avontuur en genieten van de kleine, grote dingen.
Ik wens jullie een fijne zomer. In januari vertel ik graag hoe het me allemaal vergaan is!
Hester Firet, Organisatieadviseur GalanNXT
NXT Zomerblog ‘Voorpret’ – nr. 5 van 6
Voorpret
De mensen om mij heen weten dat ik het liefst alles van tevoren plan. Ik laat weinig aan het toeval over en zorg ervoor dat alles nèt in mijn dagen past. Nu de meeste mensen met vakantie zijn en hun vrije tijd in het buitenland doorbrengen, plan ik mijn volgende reis. Minimaal vier maanden weg, dat is het idee. En vier maanden bestrijken veel tijd om te kunnen plannen!
In de vakantieperiode is mijn werkagenda iets leger dan anders en zijn er minder collega’s om mee te bellen. Genoeg tijd om me te verdiepen in dingen die ik graag in mijn vrije tijd doe. Er ligt nog een mega stapel boeken op me te wachten en ik kom er nu eindelijk aan toe om een aantal boeken uit te lezen. Vaak kan ik de charme van een nieuw boek niet weerstaan, waardoor ik altijd een paar boeken door elkaar lees.
Afgelopen week heb ik eindelijk het boek ‘Wie kies je om te zijn, gesprekken en gedachten over een nieuwe tijd’ van Roek Lips uitgelezen. Meer dan 50 prachtige dialogen over bijzondere thema’s, waaronder ‘in het moment zijn’, ‘alles aanvaarden zoals het komt’ en ‘de onmaakbaarheid van het leven’. Sommige dingen gaan mij van nature goed af, maar dit zijn thema’s waar ik als mens nog wel wat oefening in kan gebruiken.
Naast de enorme stapel boeken, loopt ook de stapel Columbus reismagazines op. Sinds vorig jaar heb ik een abonnement op het tijdschrift om reisverhalen te lezen en de prachtige foto’s te gebruiken voor mijn moodboard als inspiratie voor mijn reis. Het selecteren, knippen en plakken vraagt stomweg vaak meer tijd dan ik heb, waardoor ik er doordeweeks meestal geen tijd voor maak. Maar deze zomer kan ik heerlijk wegdromen bij toekomstige bestemmingen.
Hoe wil ik me straks voortbewegen? Ga ik voor een camper of toch voor een auto met tent? Wil ik die huren of kopen en weer verkopen? Welke plaatsen wil ik écht zien? En hoe weet ik zeker dat ik niets mis? Fora roepen op om kampeerplaatsen in Nationale parken in West Amerika minimaal een half jaar van tevoren te boeken. Dat klinkt als iets dat helemaal in mijn straatje is, maar het maakt je meteen gebonden aan een zeer strakke planning. En laat ik nou net meer open willen staan voor spontaniteit en verrassing…
Ik ben er nog niet helemaal uit hoeveel ik ga vastleggen van tevoren… maar jullie reistips en natuurinspiratie voor Oregon, Idaho, Wyoming, Utah, Arizona, Nevada en Californië zijn zeer welkom! 😉
Stacey Hulst,
Organisatieadviseur bij GalanNXT
NXT Zomerblog ‘Leren van Lowlands’ – nr. 6 van 6
“Wat de overheid kan leren van Lowlands”
De zomer staat voor mij elk jaar weer in het teken van festivals. Bewapend met een tent, een campingstoel en een goed humeur trek ik het land door om de spreekwoordelijke bloemetjes buiten te zetten, met als hoogtepunt het festival der festivals: Lowlands.
Lowlands komt niet zomaar uit de lucht vallen. Zodra een editie voorbij is, begint direct de planning van de volgende editie. En dat is niet zo vreemd, want het neerzetten van een festival van de omvang van Lowlands is een mega-project. Met 65.000 bezoekers, meer dan 250 acts, 12 podia en een groot aantal foodtrucks is het een van de grootste festivals van ons land. Om dit alles in goede banen te leiden, is het van levensbelang om op tijd te beginnen met voorbereiden, en op tijd beginnen betekent: beginnen voordat de kaartverkoop start.
Het organiseren van een festival brengt dus een groot risico met zich mee. Je geeft al geld uit voordat je ook maar één kaartje hebt verkocht. Om dit enigszins te compenseren, beginnen festivals steeds eerder met de verkoop van kaartjes, vaak nog voordat de line-up bekend is. Ook de kaarten van Lowlands gingen dit jaar al in januari in de verkoop. Op dat moment waren er nog maar een paar namen van de line-up bekend. Bovendien waren de kaarten maar liefst 45 euro duurder dan een jaar eerder. Het resultaat? Alle 65.000 kaartjes waren binnen 5 minuten uitverkocht.
Er is eigenlijk maar één verklaring voor dit fenomeen: vertrouwen. Lowlands is al sinds 1967 een fantastisch festival, met een goede line-up en een geweldig nachtprogramma, en stelt zelden tot nooit teleur. Elk jaar luisteren ze naar de kritiek van bezoekers en zorgen ze voor verbeteringen in het daaropvolgende jaar. Bovendien wijken ze nooit af van hun belangrijkste doel: het boeken van de beste festivalacts. Dit zorgt voor vertrouwen bij bezoekers dat er ook dit jaar weer een fantastisch evenement staat. Zelden heb ik de organisatie horen vragen of de bezoekers van Lowlands alsjeblieft vertrouwen willen hebben in het evenement. Vertrouwen vraag je niet, vertrouwen krijg je omdat je je bezoekers serieus neemt en probeert om iedereen zo goed mogelijk van dienst te zijn. Lowlands levert en vertrouwt erop dat dit uitbetaald wordt met een uitverkocht festival. Wederzijds vertrouwen dus.
Als organisatieadviseur in de publieke sector vind ik dit een interessant fenomeen. Stel je voor dat we het uitgangspunt van vertrouwen ook leidend laten zijn binnen de publieke sector? Het afnemende vertrouwen van de inwoner in de overheid is immers een groot thema op dit moment. Als we willen dat de inwoner weer vertrouwen krijgt in de politiek en de publieke sector in brede zin, moeten we dan niet juist zelf de inwoner meer gaan vertrouwen? Echt luisteren naar de problemen van burgers, laten zien dat we iets doen met hun input en zorgen dat we onze taken serieus nemen. Als je Lowlands als voorbeeld neemt, zou dat zich moeten uitbetalen in wederzijds vertrouwen. Wederzijds vertrouwen begint immers bij het vertrouwen van de ander.
Ik was een van de gelukkigen die in januari al een kaartje wist te bemachtigen voor Lowlands. De line-up voor komende editie is inmiddels bekend: hij is weer fantastisch!
Bas Knaapen
Adviseur GalanNXT, verbinder, maatschappelijk betrokken verandermanager